Çoğu zaman güzel özelliklerimizin farkında oluruz ama bizi üzen yıpratan,insan ilişkilerimizi olumsuz etkileyen hiçbir özelliğimizin çok fazla üzerinde durmayız.
Yeni işimin ve iş arkadaşlarımında etkisiyle 2 haftadır uzun uzun düşündüm ve şu sonucu vardım.Beni olumsuz etkileyen,üzerimde dayanılmaz bir baskı kuran 2 kötü özelliğim var.Bunlardan biri 'sınırsız'merhamet duygum,diğeride 'hayır' diyemiyor olmamın yıpratıcı sonuçları.

Kendimi bildim bileli çok kolay kahkaha atar ve deli gibi ağlarım.Duygularımı genelde içimde ama uçlarda yaşarım.Sınırsız ölçüdeki merhametim nedeniyle ciddi problemler yaşadım.Bu zaafımı bilerek yada bilmeyerek kullanan,beni kendi silahımla vuran bir sürü insan tanıdım.Kimine üzüldüm evimi açtım,eşyalarımı da alarak bir sürü borç bırakarak gitti.Kimine cebimdeki son kuruşu verdim aç kalmasın diye,bir baktım ki ben açım.Hatta dahada abartıp hayatımı karartacak kararlar vermeye kadar götürdüm bu merhamet işini.
Herzaman aşmadım dozu ama aştığım anlar hep içimde onarılmaz izler bıraktı..

İnsanlara 'hayır' diyemiyor olmaktan dolayı da herşeyi içime atar oldum.Hayır diyemedim,haketmediğim şeylerle yargılandım,hayır diyemedim görevim olmayan işleri yaptım,insanların bunu bilmeden kullanabileceğini sanmıyorum.Hayır diyebilen herkesin hatası,işleri hep beni buldu.Çünkü ben hiç 'hayır' diyemedim.

İşte bu sebeplerle 2 haftadır ciddi sıkıntı çekiyorum.İçimde biriktirdiğim kırgınlıklarım bile su yüzüne çıktı düşündükçe.Şu dönemde çok yalnızlık çekiyor olmama rağmen en yakınlarımla bile görüşmek istemiyorum.Keşke bir kabuğum olsa kaplumbağa gibi içine çekilsem bir süre,iyi kötü hiçbirşey bana ulaşamasa.

Bunları yaşarken kendimden başka kimseyi suçlamıyorum,ben izin veriyorum bana bunu yapmalarına kime ne diyeyim ki?

Eh hep olumlu yüzü olacak değil ya,işte bu da Şevval Elif SOLMAZ'ın depresif yüzü =)

Sevgiyle..

Karmaşa

Kaderde otobüsten post yazmakta varmış :)Haftasonunu sevgilimle geçirmek için şehirdışına çıkmıştım ve pazar akşamı geri dönüyorum 2 günde 2 yolculuk normalde çok yoruyor ama işin ucunda canımım olunca yorulmadım diyebilirim.

Herkesleri çok özledim,yeni işim ve şehir değişikliğim için güzel dileklerde bulunan dostlarıma sonsuz teşekkür ederim,desteğinizi her an hissetmek çok rahatlatıcı :)

Buraya gelirken haftasonu dönerim diye planlamıştım ama işler bir anda değişti,Anadolu yakasında özel bir anaokulunda idari personel olarak göreve başladım,yine her sabah çocukları mıncıklayıp severek başlıyorum güne :) Artık öğretmen olarak derse girmiyorum ama onları sevmek sohbet etmek için hiçbir fırsatı kaçırmamaya çalışıyorum.

Bu arada canım sevgilimden uzak kalmak içimde tarifi zor bir boşluk bırakıyor,memleketime dönmenin,yeni bir işe başlamanın sevinci bile yarım içimde.Deli gibi iş arıyoruz onada.Geldiği an herşeyi daha içime sinerek yaşayabileceğim.Şimdilik hiç alışamadığım hasret duygusu boğazımda düğüm.

Otobüs ortamında ancak bu kadar :) Hepinizi çok seviyorum.Ayrılırken gülümseyerek gidin istedim sayfamdan.Yine koparmış Yiğit ÖZGÜR!

Nerdeyim?

Yaklaşık 2 haftadır kayıplara karıştım :) Peki nerdeyim?

İş görüşmesi için geldiğim İstanbul'da işe alındım ve hemen başladım,dolayısıyla bırakın bilgisayarımı net bağlantımı yanımda 2 çift elbisem bile yoktu :)) Elbise işini hallettik ama bilgisayarım,net bağlantım tüm eşyalarım orada kaldı.

Ev tutar tutmaz düzene girip yeniden sizlerle olacağım.Bu dönemde hepinizi çok özleyeceğim. =)

Sevgiler!