Benim için baş edilmesi en güç özlemdir ‘an’ları özlemek.. Bazen bazı anlar öyle büyülü olur ki, kokusu vardır, duygusu vardır, yoğundur, rafinedir.. Biraz duyarlıysan bilirsin o anın unutulmazlığını ve doya doya iliklerine kadar çekersin kokusunu..
Ama işte bittiğinde.. Duman gibi yükselir gökyüzüne ve dağılıp kaybolur.. Tadı kalır, kokusu kalır ama başka hiçbirşeye benzemez.. Bırak aynısını bulmayı, muadili olmaz artık
Öyle ‘an’ları özlemek öyle büyük bir boşluk ki.. Aynı yerde, aynı insanlarla, aynı müzikle, aynı ambiyansla yeniden yaşanır ama ‘aynı’ olmaz işte
Ruhunun koleksiyonuna katarsın ve değerli bir pul gibi açıp bakarsın arada, özlemle, tutkuyla içine çekersin
Velhasıl..
Yaşanılan bir anı özlemek, insanları özlemekten çok daha zor..
Kayıtlar
