Pazar, Eylül 15

Ruh halim;

Günlüklerimi buldum :) Bir sürü yıl bir sürü insan çıktı kapaklarını açınca. Bir sürü de olay, hepsi bugün kü ben olmama sebep olan. Birçoğuna güldüm, gülümsedim. Ağlayarak okuduğum olaylar düzeltebilmem için bana şans tanıyan olaylar aslında, hala hayatımda olan insanlar. Bunları okumak, o tarihlere gitmek öyle garip hissettirdi ki, o gün kü ruhuma uzaktan bakmak gibi. Günlük tutmak sanırım bu nedenle güzel. En çokta şu cümleyi kuruyorsunuz 'hadi canıım bumuydu yani en büyük derdim' :)

Büyüdükçe ne de küçük görünüyor o tarihte hayatınızın anlamı olan olaylar. Çok mutlu oldum, atmayı,yakmayı, rafa kaldırıp tozlandırmayı asla düşünmeyeceğim bir sürü anı buldum :)

Yaşadığım sağlık sorunları sebebiyle geçmişime ait anılar çok çok silik, hatırlamaya zorladıkça da ciddi bir migren ağrısı ile boğuşuyorum. Bazıları ben unutmayı seçmişim atmışım beynimin arka odalarından birine, tozlanmaya bırakmışım.. Bazılarını da narkozlar, acılar, ameliyatlar unutturmuş.

Okurken en çok şükrettim. O günden sonra hayatımdan çıkıp gitmiş ama çok şey katmış insanlar, çok şey alıp gitmiş insanlar, yeniden hayatıma katma şansına sahip olduklarım ve hiç çıkaramadıklarım.

Hepsi iyiki varlar. Onlar olmasaydı sanırım bugün bu BEN olamazdım :) Pişman olacağım çok az şey yaşamış olmakta en büyük tesellim.


30 yıllık özetle;

Acılarım oldu herkes gibi elbet,
Herkese kısmet olmaan sevinçlerim,
Unutulmayı da göze aldım evet..
Hayat sana teşekkür ederim :)


 

blogger templates | Make Money Online