Salı, Mayıs 29

Aydınlanma





Sanıyordum ki herkes duygularını uçlarda yaşar, sevincini, hüznünü, bağlılığı, boşvermişliği, umudu.. herşeyi..

Sanıyordum ki herkes böyle yaşıyor ancak herkes böyle yansıtamıyor dışarıya.. Sırf böyle düşündüğüm için kendimce haklı çıkardığım çok insan oldu. Çok seviyor ama gösteremiyor ki, onun içinde zor dedim, böyle demek, böyle hissettirmek istemedi ama içinde patlıyor duygular dışarı yansıtamıyor yada yanlış yansıtıyor dedim.. Hep bir haklılık payı buldum onlar için.. ve hatta üzüldüm çünkü ben bu kadar yoğun yaşayıp bu kadar yoğun hissettirebilirken duyguları, onların içinde kimbilir yansıtamamaktan dolayı ne fırtınalar kopuyordu..

Öyle değilmiş ki..

Hiç değilmiş..

Bambaşkaymış olay.. Yansıtabildikleri kadarlarmış içlerinde.. Orda bitiyorlarmış..

O kadarlarmış..

Çok çok büyük bir hayal kırıklığı oldu bunu anlamak benim için. Nasıl yani? Bu kadarmı hissediyorsun? Benim gördüğüm kadarmısın yani? İçinde duygular depremler yaratmıyormu?

Son birkaç aydır bu aydınlanmanın, farketmenin, adı her ne ise bunun şaşkınlığı, reddediş süreci ve sonunda kabullenişi içindeyim..

Bunu görmek ve bilmek..yani artık görüyor olmak.. Bu gerçek çok değiştirecek beni.. hayatımı..

Belki de kabullenmek, anlamak, görmek bu nedenle bu kadar zaman aldı..

Öğrenmek hiç bitmiyor hayatta.. bazen çok acıtsa da

Hiç yorum yok:

 

blogger templates | Make Money Online